Hans Frank

Hans Michael Frank (ur. 23 maja 1900 w Karlsruhe, stracony 16 października 1946 w Norymberdze) - funkcjonariusz nazistowski, z wykształcenia prawnik, zbrodniarz wojenny. Uczestnik nieudanego puczu monachijskiego w 1923, członek NSDAP od 1927. Jeden z przywódców III Rzeszy i główny twórca jej systemu prawnego opartego na zasadzie wodzostwa (niem. Führerprinzip). W okresie 1939-1945 generalny gubernator okupowanych ziem polskich (Generalne Gubernatorstwo). Po agresji Niemiec na Polskę w dniu 1 września 1939, został mianowany w dniu 15 września 1939 szefem wyższego zarządu cywilnego okupowanych ziem polskich przy naczelnym dowództwie Wehrmachtu Wschód. W dniu 25 października 1939 został mianowany generalnym gubernatorem na okupowanych terenach Polski, a swoją rezydencją uczynił krakowski Wawel. Szeroki zakres władzy którą otrzymał na tym stanowisku, spowodował iż zaczął określać siebie "niemieckim królem Polski".

Na stanowisku generalnego gubernatora był jednym z głównych współautorów i realizatorów polityki eksterminacji narodu polskiego i żydowskiego. Był odpowiedzialny za masowe zbrodnie na terenie Generalnego Gubernatorstwa, dewastację gospodarczą kraju, planowe niszczenie i grabież obiektów kulturalnych oraz dóbr materialnych w Polsce.

Hans Frank aprobował plany zniszczenia Warszawy jako stolicy Polski, zawarte one były w albumie zadedykowanym mu 6 lutego 1940 przez nazistowskich architektów, m.in. Huberta Grossa, określanym jako tzw. Plan Pabsta.

Decyzją z dnia 13 października 1940 powołał powstanie gett dla ludności żydowskiej. W 1942 wspierał aktywnie program zagłady Żydów.

29 stycznia 1944 żołnierze Armii Krajowej z oddziału "Błyskawica", dokonali nieudanego zamachu na Hansa Franka, jadącego pod eskortą pociągiem do Lwowa. Zamach miał miejsce na stacji kolejowej Czarna Tarnowska, w akcji zginęło 17 Niemców jadących w pociągu. W odwecie Wyższy Dowódca SS i Policji, Wilhelm Koppe, nakazał rozstrzelanie 100 Polaków - więźniów politycznych z hitlerowskiego więzienia Montelupich w Krakowie. Ich egzekucja nastąpiła 2 lutego 1944, gdy oddziały SS, Schutzpolizei oraz Gestapo, rozstrzelały 50 Polaków w miejscowości Podłęże oraz 50 Polaków w Dębicy.