Konstanty Plisowski

Konstanty Plisowski ur. 8 czerwca 1890 w Nowosiółce na Podolu, zm. na wiosnę 1940 w Charkowie – generał brygady, znakomity dowódca i kawalerzysta.

W czasie odzyskiwania przez Polskę niepodległości organizował i dowodził Pułkiem Ułanów podporządkowanym gen. Żeligowskiemu, dowódcy 4 Dywizji Strzelców Polskich. W 1919 r. został dowódcą 14 Pułku Ułanów, a 11 lipca tego roku dowodził słynną szarżą pod Jazłowcem. Na wniosek gen. Żeligowskiego został 23 sierpnia 1919 r. mianowany pułkownikiem z pominięciem jednego stopnia. W wojnie 1920 r. dowodził IV i VI Brygadą Jazdy – jako pierwszy jej dowódca. W czasie swojej wieloletniej służby wojskowej zajmował szereg stanowisk dowódczych, sztabowych – będąc też wykładowcą i teoretykiem myśli wojskowej. Generałem brygady mianowany 4 stycznia 1929 r. W 1930 roku 40 letni generał został przeniesiony w stan spoczynku.

Dowodził obroną twierdzy brzeskiej w 1939. Po opuszczeniu twierdzy w nocy z 16 na 17 września, poprowadził swój oddział do zgrupowania Franciszka Kleeberga. Sam objął funkcję zastępcy Grupy Operacyjnej Kawalerii Władysława Andersa. W dniach 24-28 września dowodził Nowogródzką Brygadą Kawalerii, która przebijając się na południe, staczała walki tak z Niemcami, jak i Sowietami.

28 września dostał się do sowieckiej niewoli i wkrótce potem odstawiony do obozu jenieckiego w Starobielsku.

9 listopada 2007 roku, w ramach masowej akcji, został awansowany pośmiertnie przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego na stopień generała dywizji.