Samoobronni Kuszczowi Widdiły (SKW) – wiejskie bojówki ukraińskie, współpracujące z oddziałami UPA, działające w latach 1942-1946, nadzorowane przez rejonowych przewodniczących OUN-B. [ukraińskie gestapo].

Zorganizowane były w stanice (1-2 wsie) oraz kuszcze (5-7 wsi). Bojówki SKW tworzone były przy kuszczach, liczyły od 30 do 50 żołnierzy, czyli 3-4 roje.

W skład kuszczowego prowydu (zarządu) wchodzili:

• referent wojskowy (kuszczowy, wijskowyk) - był dowódcą kuszcza
• referent gospodarczy
• referent propagandy
• referent Służby Bezpeky
• referentka Ukraińskiego Czerwonego Krzyża
• łącznicy

W strukturze OUN kuszcze podlegały rejonowym (a wyżej - obwodowym) referentom organizacyjno-mobilizacyjnym. Członkowie SKW nie musieli jednak należeć do OUN.

SKW zaczęły powstawać na początku 1942 na Wołyniu i Polesiu. W niektórych rejonach tworzono tzw. "Widdiły Osobływoho Pryznaczennia" (WOP), a w innych powstawały "Samoobronni Kuszczowi Widdiły" (SKW). Na Wołyniu organizacyjne ujęcie tego ruchu spoczywało w rękach Dmytro Kljaczkiwśkiego, który 30 sierpnia 1943 nakazał całkowitą mobilizację ukraińskiej ludności na Wołyniu w oddziałach tworzonych w poszczególnych wsiach i zlikwidowania wszystkich Polaków. Członkowie SKW trafiali do UPA, ale z czasem, gdy zaczęto rozformowywać oddziały, dotychczasowych partyzantów kierowano do wiejskich samoobron. Członków SKW różniło od oddziałów UPA to, że legalnie mieszkali we wsiach znajdujących się na terenie kuszcza i zbierali się w celu wykonania określonych akcji terrorystycznych przeciwko Polakom. SKW było kierowane przez OUN za pośrednictwem referentów wojskowych kuszcza (kuszczowych). Uzbrojenie SKW stanowiła nieliczna broń palna, a głównie narzędzia gospodarskie np. siekiery, widły, kosy, noże. W 1943 oddziały SKW znajdowały się na terenie całego Wołynia i dokonywały najokrutniejszych i dzikich mordów na Polakach.[ planowe ludobójstwo]

Bojówki te brały udział w ludobójstwie ludności polskiej na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej (m.in. w Ihrowicy). Mordy na pojedynczych Polakach dokonywane były również bez udziału UPA, na własną rękę, przy użyciu narzędzi gospodarskich a charakteryzował je niewyobrażalny sadyzm i okrucieństwo.

W związku z uczestnictwem SKW w zbrodniach na polskiej ludności cywilnej organizacja ta nie miała wiele wspólnego z samoobroną, gdyż słabe uzbrojenie nie pozwalało na odpieranie ataków partyzantów sowieckich a tym bardziej Niemców, a organizacja była wykorzystywana przez OUN do napadów na polskie wsie i planowe, systematyczne mordowanie Polaków.