Michał Fijałka ps. "Kawa", "Wieśniak", "Sokół" (ur. 5 października 1915 w Izdebkach, zm. 20 września 1983 w Lublinie) – żołnierz Września 1939, oficer AK i cichociemny.

Przed wojną pracował najpierw jako robotnik w przemyśle naftowym, a potem jako instruktor rolny w Powiatowym Biurze Rolnym w Przemyślu. We wrześniu 1939 walczył w szeregach 5 Pułku Strzelców Podhalańskich. Z wojny wrócił do rodzinnych Izdebek w mundurze i w pełnym uzbrojeniu. Jeszcze w 1939 przedostał się przez Węgry, Jugosławię i Włochy do Francji. W szeregach francuskiej 11 Dywizji Piechoty walczył w 1940 we Francji. Za udział w kampanii francuskiej został odznaczony przez gen. Władysława Sikorskiego orderem Virtuti Militari i awansowany do stopnia porucznika. Następnie trafił do Anglii, gdzie przeszedł szkolenie dla cichociemnych. W składzie 10 ekipy został przerzucony w nocy z 1 na 2 września 1942 do okupowanej Polski. W dniu 18 stycznia 1943 brał udział w brawurowej akcji uwolnienia grupy dywersyjnej Wachlarza z więzienia w Pińsku.

Od lata 1943 już pod pseudonimem "Sokół" walczył w obronie polskiej ludności Wołynia przed UPA. 10 listopada 1943 został ranny i był leczony konspiracyjnie w Kowlu. Od lutego 1944 był dowódcą I batalionu 27 Wołyńskiej Dywizji AK, z którą przeszedł jej cały szlak bojowy. Po wojnie okresowo więziony, pracował na różnych stanowiskach w szkolnictwie rolniczym, kończąc jednocześnie studia rolnicze i pedagogiczne. Pośmiertnie wydano jego książkę: "27 Wołyńska Dywizja AK" (Warszawa 1986).