UPA uznała ZSRR

W roku 1960r ostatni dowódca UPA - Wasyl Kuk, opublikował - "List otwarty Wasyla Kuka do Jarosława Stećko, Mykoły Łebedia, Stepana Łenkawskiego, Darii Rebet, Iwana Hryniocha i do wszystkich Ukraińców mieszkających za granicą". W liście tym uznawał władzę radziecką na Ukrainie, krytykował zbrodnicze metody walki OUN i UPA, a także wzywał wszystkie ukraińskie organizacje, prowadzące walkę narodowo-wyzwoleńczą, do ich ujawnienia i uznania ZSRR.

Uznanie ZSRR przez UPA ostatecznie obaliło mit "jej" walki o niepodległą Ukrainę.

Wasyl Kuk
Wasyl Kuk

Wasyl Kuk, ps. Kowal, Łemisz, Medwid (Wedmid), Jurko (ur. 11 stycznia 1913 w Krasnem koło Złoczowa (Polska) - zm. 9 września 2007 w Kijowie (Ukraina) - ukraiński faszysta, ostatni dowódca UPA (od 1954 współpracował z KGB)

Ukończył gimnazjum w Złoczowie, następnie studia prawnicze i ekonomiczne na uniwersytecie w Lublinie. Był członkiem OUN od jej powstania, na uniwersytecie zorganizował koło OUN, od 1930 członek zarządu OUN powiatu złoczowskiego. W 1934 roku wraz z bratem Iliarijem został skazany na dwa lata więzienia za zorganizowanie akcji sabotażowych w Złoczowie. Na wolność wyszedł po śmierci marszałka Piłsudskiego. Od 1937 roku działał w konspiracji. We Lwowie kierował laboratorium produkującym bomby wykorzystywane do zamachów na polskich policjantów, organizował podziemną drukarnię koło Podhajec, oraz uczestniczył w kilku akcjach terrorystycznych.

Od 1939 w Krakowie, kierował oddziałem organizacyjnym OUN. Od kwietnia 1941 został członkiem Zarządu OUN.

W 1941 dowodził grupą pochodną kierującą się do Dniepropietrowska. Od 1942 był krajowym przewodniczącym OUN.

Od lutego 1943 kierował całym podziemiem ukraińskim na terenie Reichskommissariat Ukraine, Krymu, Kubania i Transnistrii.

W latach 1944-1949 dowódca grupy UPA-Południe i zastępca Romana Szuchewycza (Rzeźnika Wołynia).

Schwytany przez KGB 23 kwietnia 1954, przebywał w więzieniach w Kijowie i Moskwie do 1960, poszedł na współpracę z KGB.

W roku 1960 opublikował "List otwarty Wasyla Kuka do Jarosława Stećko, Mykoły Łebedia, Stepana Łenkawskiego, Darii Rebet, Iwana Hryniocha i do wszystkich Ukraińców mieszkających za granicą". W liście tym uznawał władzę radziecką na Ukrainie, krytykował zbrodnicze metody walki OUN i UPA, a także wzywał wszystkie ukraińskie organizacje, prowadzące walkę narodowo-wyzwoleńczą, do ich ujawnienia i uznania ZSRR.

Mieszkał w Kijowie, żył w dostatku i spokoju do 95 lat.