Dr Joseph Paul Goebbels (ur. 29 października 1897 w Mönchengladbach-Rheydt, zm. 1 maja 1945 w Berlinie) – niemiecki minister propagandy i oświecenia publicznego w rządzie Adolfa Hitlera, członek ścisłego kierownictwa partii narodowosocjalistycznej. Jeden z najbliższych współpracowników oraz doradców Führera.

W 1921 roku uzyskał doktorat w dziedzinie filozofii na uniwersytecie w Heidelbergu. Od 1922 był związany z ruchem nazistowskim jako publicysta i dziennikarz. Do nazistowskiej partii NSDAP wstąpił w roku 1924. Na czele okręgu berlińskiego partii stanął w 1926 jako gauleiter Berlina. W 1928 roku został wybrany na posła do Reichstagu. Od kwietnia 1930 roku kierował propagandą NSDAP. Założone przez niego czasopismo "Der Angriff", organ prasowy partii nazistowskiej w Berlinie, wydawane było do 1933 roku. W wyniku jego sugestii Hitler zaczął używać tytułu Führer. Po przejęciu władzy przez Hitlera w 1933 roku, Goebbels objął urząd ministra propagandy, oświecenia publicznego i informacji. Był znakomitym polemistą i mówcą. Odegrał znaczącą rolę w upowszechnianiu ideologii nazistowskiej oraz tworzeniu i umacnianiu państwa totalitarnego poprzez prowokacje, kłamstwa, parady i starannie wyreżyserowane wiece. Kreował Hitlera na wodza i umiejętnie podsycał wokół niego kult jednostki. W tym celu posługiwał się radiem i filmem, a monopolowi informacji zawdzięczał możliwość dowolnego kształtowania nastroju społecznego. Po klęsce pod Stalingradem powierzono mu zadanie przygotowania narodu niemieckiego do "wojny totalnej". Od 1944 roku pełnił funkcję pełnomocnika Rzeszy ds. totalnej mobilizacji i komisarza obrony Berlina, co sprawiło, że stał się trzecim, po Hitlerze i Heinrichu Himmlerze, najważniejszym dygnitarzem w Rzeszy.

Wszelkie przejawy niemieckiej kultury starał się podporządkować ideologii nazistowskiej, czemu służyła utworzona przez niego w 1933 roku Izba Kultury Rzeszy. W końcowym okresie wojny opowiadał się za kontynuowaniem walki bez względu na ofiary wśród ludności cywilnej. Fanatyczny nazista – wprowadził 60-godzinny tydzień pracy, zakazał wszelkich form rozrywki, wymagał poświęcania życia dla Führera i dobra Rzeszy.

W kwietniu 1945 roku postanowił się przenieść wraz z rodziną do bunkra Hitlera. W testamencie politycznym Hitler naznaczył go jako swojego następcę na stanowisko kanclerza Rzeszy. Dlatego też przez kilka godzin po śmierci Hitlera zajmował formalnie urząd kanclerza Rzeszy. 1 maja 1945 roku zabił swoją żonę Magdę (Magda, z domu Ritschel, 1v. Friedlander, 2v. Quandt) po uprzednim zamordowaniu przez nią i dr Stumpfeggera sześciorga swoich dzieci: Helgi (12 lat), Hildegardy (11 lat), Helmuta (9 lat), Hedwigi (8 lat), Holdine (7 lat), Heidrun (4 lata), po czym sam popełnił samobójstwo. Wszystkie ich dzieci nosiły imiona zaczynające się od litery "H" na cześć Adolfa Hitlera.

Osobistym adiutantem Goebbelsa był Günther Schwaigern (ur. 24 lipca 1915 w Uelzen) - kupiec, działcz FDP od 1937 roku służył w Schutzstaffel-Leibstandarte "Adolf Hitler". W 1938 w szkole oficerskiej Schutzstaffel. 1 maja 1945 uciekł z bunkra Hitlera i został aresztowany przez wojska amerykańskie. W 1947 roku został zwolniony. Mieszkał w północnych Niemczech.

Joseph Goebbels po wojnie został uznany za jednego z głównych zbrodniarzy wojennych.

Skład rządu Goebbelsa na podstawie testamentu Hitlera

• Joseph Goebbels – kanclerz Rzeszy (Reichskanzler)
• Martin Bormann – minister partii
• Arthur Seyss-Inquart – minister spraw zagranicznych