Ewa Matuszewska ps.”Mewa”

Ewa Matuszewska ps. "Mewa" (ur. 7 września 1919 w Warszawie, zm. 26 września 1944 tamże) – sanitariuszka służby sanitarnej Obwodu Mokotów Armii Krajowej w powstaniu warszawskim.

Ukończyła Liceum im. J. Słowackiego. Studiowała na Wydziale Lekarskim tajnego Uniwerstetu Warszawskiego; od 1939 kontynuowała studia na tajnych kompletach. W czasie obrony Warszawy pracowała w Szpitalu Dzieciątka Jezus. Podczas okupacji niemieckiej w konspiracji – należała do służby sanitarnej w Szarych Szeregach; później służyła w batalionie "Parasol".

Podczas powstania warszawskiego pełniła funkcję kierowniczki sanitariatu w pułku "Baszta". Była również zastępczynią lekarza kompanii O-2 batalionu "Olza" w tymże zgrupowaniu. Raniona podczas walk powstania. W dniu 26 września 1944 została rozstrzelana przez Niemców w budynku przy alei Niepodległości 117/119, do którego wkroczyli tego dnia. Wraz z nią zginęli ranni znajdujący się w tym budynku.

Odznaczona Krzyżem Walecznych i Orderem Virtuti Militari rozkazem Dowódcy AK nr 512 z 2 X 1944. Nr krzyża 12930.

Była jedyną córką pisarki Stanisławy Kuszelewskiej i płk Ignacego Matuszewskiego. Największym umiłowaniem jego życia – po śmierci Matuszewskiego wspominał Bohdan Podoski – była jedyna córka Ewa. Ofiarował jej kiedyś to, co cenił najwięcej – krzyże Virtuti Militari, pradziadowski i własny. Młoda dziewczyna zginęła w powstaniu warszawskim. Padła na posterunku jako sanitariuszka, opatrując rannych żołnierzy Armii Krajowej. Zagarnięta przez Niemców, których się nie ulękła, do końca wypełniając obowiązek, została przez nich rozstrzelana za "zbrodnię" okazania pomocy.

http://www.bukowina.zhr.pl/