http://wiadomosci.onet.pl/raporty/widzialem-narodziny-imperium,1,3350008,wiadomosc.html
Stanisław Remuszko (ur. 30 stycznia 1948 w Warszawie) – polski dziennikarz, publicysta, socjometra. Były pracownik "Gazety Wyborczej".
Autor książki [zakazanej w Polsce] Gazeta Wyborcza. Początki i okolice (kalejdoskop), według Stanisława Remuszki, opisującej początki tej gazety, zwłaszcza źródła finansowania oraz przekształcenia własnościowe.
Urodzony w Warszawie. Po maturze zdanej w wieku 17 lat studiował bez powodzenia astronomię na Uniwersytecie Warszawskim, by ostatecznie w 1972 ukończyć nauczycielskie studia matematyczno-fizyczne na tej uczelni.
Następne dziesięć lat pracował jako dziennikarz – z początku w tygodniku "Zorza", potem w gazecie "Słowo Powszechne". Po wprowadzeniu stanu wojennego wyrzucony z pracy za napisanie krytycznego listu otwartego[ potrzebne źródło ]. Przez półtora roku bezrobotny, w latach 1983–1989 zatrudniony w charakterze kustosza w Głównym Urzędzie Statystycznym, publikował w prasie podziemnej pod kilkoma pseudonimami: Andrzej Piast, Ewa Bilińska, Ewa Rajska, J. Luty, Maciej Drzewiec, Mikołaj Białostocki, Redaktor, Referendarz, Sekretarka, Stanisław Major.
Wiosną 1989 podjął pracę w powstającej "Gazecie Wyborczej". Latem 1990 odszedł z zespołu, co motywował rozczarowaniem polityczną ewolucją pisma i postawą redakcji.
Jest twórcą i właścicielem Biura Badania Opinii Ulicznej "Sonda". W latach 90. jako wolny strzelec publikował w wielu mediach, regularnie współpracując m.in. z "Czasem Krakowskim", "Kurierem Polskim", Radiem WAWa, "Tygodnikiem Solidarność", "Nowym Państwem" i redakcją polską Szwedzkiego Radia.
Pomysłodawca i założyciel kilku rejestrowanych stowarzyszeń – między innymi Towarzystwa Poczty Podziemnej (zbieracze walorów filatelistycznych wydawanych nielegalnie w stanie wojennym), Towarzystwa Hobbitycznego (miłośnicy Tolkiena), Towarzystwa Amatorów Niektórej Twórczości Stanisława L. (Lema).