Sowiecki generał, uczestnik rewolucji bolszewickiej i wojny z Polską w 1920 r., skierowany przez ZSRS do dowodzenia jednostkami międzynarodowymi podczas wojny domowej w Hiszpanii oraz polskimi formacjami wojskowymi, tworzonymi u boku Armii Czerwonej w okresie II wojny światowej.

Był on zaprawiany w bolszewickich masakrach rewolucji październikowej w 1917 roku w Rosji. Zasługi w tej krwawej łaźni w 1918 roku uczyniły go członkiem WKP(b). W kolejnych latach 1918-1920 dopuszcza się zbrodni na Polakach . dowodząc pododdziałami Armii Czerwonej w walkach przeciwko wojskom polskim. Po klęsce bolszewików nad Wisłą w 1921 roku przekazuje wiedzę o zbrodniczych technikach walk rewolucyjnych słuchaczom .polskiej. Szkoły Czerwonych Komunardów w Związku Sowieckim, szkolonych do działań terrorystycznych i wywrotowych w Polsce.

Co z K. Świerczewskim działo się po jego zbrodniczych wyczynach w Hiszpanii? Ze skróconej historii jego życia wiadomo, że Sowieci w maju 1938 r. odwołują go z dowodzenia najemnikami komunistycznymi w hiszpańskiej wojnie domowej i wraca do Związku Sowieckiego na wykładowcę w Akademii Wojskowej im. M. Frunzego. Ma to miejsce w czasie prowadzonych tajnych rozmów Hitlera ze Stalinem w sytuacji przesądzającej klęskę komunistów w Hiszpanii, po przegranej bitwie nad Ebroi załamania się prowadzonej od lipca do listopada 1938 r. ofensywy komunistów, nazywających się republikanami. Klęskę ich sprawiło na żądanie A. Hitlera wstrzymanie przez Stalina dostaw broni, amunicji i ropy.

Po napaści na Polskę 1 września Niemiec i 17 września 1939 roku Rosji Sowieckiej, gen. Świerczewski wykonuje przeciwko Polsce zadania operacyjno-taktyczne. W 1941 roku dowodzi 248 Dywizją Piechoty Armii Czerwonej na Froncie Zachodnim. W sierpniu 1943 roku zostaje zastępcą dowódcy 1 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR, zorganizowanego za zgodą Stalina z tzw. inicjatywy i z nazwy polskiej, a w rzeczywistości żydowskiego Związku patriotów Polskich (ZPP). K. Świerczewski od 1944 r. działa w Centralnym Biurze Komunistów Polskich w Moskwie i zostaje członkiem KC PPR. W sierpniu i wrześniu tego roku jest organizatorem i dowódcą 2 Armii LWP, po czym wiceministrem obrony narodowej, nadzorującym m.in. likwidację oddziałów zbrojnych (AK, NSZ i in.) Polskiego Państwa Podziemnego. Współdziałał z gen. Iwanem Sierowem (NKWD). Bez skrupułów i litości Świerczewski składał podpisy pod wyrokami śmierci skazanych żołnierzy zawodowych wiernych II RP przez sądy wojskowe PKWN i PRL.

Świerczewski nadużywał alkoholu i wiele strategicznych decyzji podejmował w stanie upojenia. - Wydawało mu się, że walka o Drezno będzie tylko wyprawą po łupy Nie doceniał Niemców. Popełniał szkolne błędy w dowodzeniu, nie korzystał z rozpoznania lotniczego.

Tymczasem Polakom przyszło sie zmierzyć z elitarnymi oddziałami armii Środek, które szły z odsieczą Berlinowi. To wszystko złożyło sie na krwawe żniwo: 5 tys. zabitych, 11 tys. rannych, kilka tysięcy zaginionych. Jedynie w Powstaniu Warszawskim zginęło jednorazowo więcej Polaków.

Był posłem KRN i posłem Sejmu Ustawodawczego po sfałszowanych wyborach w 1947 roku. Zginął pod Baligrodem 28 marca 1947 roku podczas inspekcji wojsk w niewyjaśnionych okolicznościach, [trafiły go trzy pociski w brzuch w plecy i pośladek] stając się bohaterem ustanowienia i utrwalania zbrodniczej władzy ludowej, wprowadzającej środkami ludobójczymi system sowiecki w Polsce.

Za .zasługi. jego imię nadawano w Polsce Ludowej szkołom i organizacjom. Stawiano mu pomniki i jego imieniem nazywano ulice, place, parki, z których wiele dzięki trosce SLD i SdPL zachowało się w III RP.

Ciekawostką jest fakt że jego zięciem był Dmitrij Wozniesienski , Rosjanin, funkcjonariusz radzieckich organów bezpieczeństwa, (kontrwywiadu wojskowego) pułkownik Wojska Polskiego, szef Głównego Zarządu Informacji WP, był bezpośrednio odpowiedzialny za masowe aresztowania i procesy w ówczesnej kadrze oficerskiej WP, jeden z najbardziej znanych procesów to proces gen. Stanisława Tatara w ramach tzw. procesu TUN.

Zwolennik IV rozbioru Polski, odpowiedzialny za utrwalanie władzy sowieckiej w Polsce oraz depolonizacje terenów polskich, okupowanych przez ZSRR po 1939 roku.