Bitwa w Borach Tucholskich — bitwa polskiej wojny obronnej, stoczona pomiędzy 1 września a 5 września 1939.

Formacje 4. Armii niemieckiej (Gunther von Kluge) miały za zadanie nawiązać połączenie pomiędzy Rzeszą a Prusami Wschodnimi. Polacy zamierzali wycofać z Borów Tucholskich formacje należące do rozwiązanego w końcu sierpnia Korpusu Interwencyjnego - przede wszystkim 27 Dywizję Piechoty.

Dowódca Armii "Pomorze", generał Władysław Bortnowski wysłał na pomoc 27 Dywizji część swoich sił - przede wszystkim 9 Dywizję Piechoty. Nastąpiły krwawe walki pomiędzy polskim pułkami starającymi się otworzyć drogę odwrotu na południe, a niemieckim oddziałami zmechanizowanymi dążącymi na wschód.

27 Dywizja została wycofana na południe (uzupełniono ją 6-8 września), lecz z 9 Dywizji uratował się jeden pułk (w następnych dniach odtworzono kolejny).

4 Armia niemiecka przebiła się do Prus Wschodnich, co pozwoliło na użycie XIX Korpusu gen. Guderiana do ataku na Brześć nad Bugiem. Niemcom nie udało się jednak zapobiec wysadzeniu strategicznego mostu na Wiśle w Chełmnie.

Strony konfliktu
Polska	III Rzesza
Dowódcy
Władysław Bortnowski, Stanisław Grzmot-Skotnicki, Józef Werobej, Juliusz Drapella	Heinz Guderian, Gunther von Kluge, Adolf Strauß
Siły
9 Dywizja Piechoty, 27 Dywizja Piechoty, Grupa Operacyjna Czersk	II Korpus Armijny, XIX Korpus Pancerny
Straty
1600 zabitych, 750 rannych	506 zabitych, 743 rannych Korpus Guderiana stracił 850 ludzi (zabici + zaginieni + ranni)