Helena Michnik (1903-1969) - działaczka Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej "Życie", współorganizatorka komunistycznej organizacji pionierskiej w Polsce.

Wychowana w całkowicie zasymilowanej rodzinie żydowskiej w Krakowie. Na Uniwersytecie Jagiellońskim ukończyła historię i filologię klasyczną. Po studiach pracowała jako nauczycielka w szkole w Drohobyczu

Od około 1936 w nieformalnym związku z poznanym we Lwowie Ozjaszem Szechterem. Wspólnie z nim wychowywała jego syna z wcześniejszego małżeństwa z Sabiną Chatz - Jerzego oraz swojego syna z wcześniejszego małżeństwa - Stefana. Matka Adama Michnika (ur. 1946), któremu nadano jej nazwisko ze względu na brak formalizacji jej związku z Ozjaszem Szechterem.

Po ataku Niemiec na ZSRR w czerwcu 1941 wraz z Ozjaszem Szechterm i dziećmi uszła do Kotliny Fergańskiej. W Namanganie została nauczycielka w szkole dla uchodźców polskich. Po rozpoczetej pod koniec 1943 wędrówce z Armią Andersa przez Azję Środkową, Irak, Iran i Palestynę razem z synami dotrała do Europy Zachodniej, skąd wróciła do Polski pod koniec 1945.

Po wojnie nauczycielka historii i autorka stalinowskich podręczników szkolnych (Historia Polski do roku 1795, napisana z Ludwiką Mosler).

Na przełomie lat 50. i 60. XX w. dyrektor sieci Klubów Międzynarodowej Prasy i Książki

Zmarła w 1969 na atak serca, pochowana na Cmentarzu Powązkowskim (kwatera 249, rz. 5).