Jerzy Mieczysław Jachowicz (ur. 15 maja 1938 w Sochaczewie) – polski dziennikarz, publicysta.

Przed 1989 działał w opozycji demokratycznej ("Solidarność"). W latach 1989-2005 był dzien­ni­ka­rzem "Gazety Wy­bor­czej", jednym z prekursorów dzien­ni­kar­stwa śledczego w Polsce.

Zajmował się głównie prob­le­ma­ty­ką przestępczości zor­ga­ni­zo­wa­nej i jej powiązań z dawnym aparatem bezpieczeństwa PRL. Pisał m.in. o zabójstwie Grzegorza Przemyka, niszczeniu dokumentów na zlecenie gen. Buły.

W kwietniu 1990 nieznani sprawcy podpalili jego mieszkanie w Pruszkowie. W wyniku pożaru zginęła żona dziennikarza, Maria (z domu Chiniec).

Od 2005 pracował jako dziennikarz tygodnika "Newsweek Polska", zaś od 2006 w "Dzienniku". Członek Stowarzyszenia Wolnego Słowa.

Od 2008 na antenie Programu III Polskiego Radia w porannym wydaniu audycji "Zapraszamy do Trójki" prowadził cykl "Z Archiwum Jerzego Jachowicza", gdzie opowiadał o wybranych przez siebie wydarzeniach, które badał jako dziennikarz śledczy. Zrezygnował z tej pracy 2 marca 2009 w reakcji na odwołanie Krzysztofa Skowrońskiego z funkcji dyrektora Programu III.

O losach Jachowicza opowiada film fabularny Tomasza Dudziewicza Tu stoję... (1993). W rolę dziennikarza (w filmie o nazwisku Lech Bentkiewicz) wcielił się Lech Łotocki.

Jerzy Jachowicz do końca 2010 r. współpracował z informacyjnym portalem internetowym Telewizji Polskiej – tvp.info [4] . Obecnie prowadzi audycję "Jama Jachowicza" w internetowym Radiu Wnet, a także jest stałym felietonistą-komentatorem tygodnika Uważam Rze. Jego syn, Piotr Jachowicz (ur. 1967), jest scenarzystą.