Niemirów - uzdrowisko w II RP, w dawnym powiecie Rawa Ruska, województwo lwowskie , po 1945 roku siłą wcielone do ZSRR na mocy paktów rozbiorowych II RP.

Pierwotnie ok. roku 1530 był tu kościół drewniany, którego fundatorem był Jan Stadnicki ze Żmigrodu. W roku 1640 wzniesiono kościół murowany, który konsekrowano w 1680 pod wezwaniem św. Trójcy. W 1669 roku wzniesiono cerkiew ufundowaną przez Wiktora Stadnickiego. Podczas wyprawy Sobieskiego na czambuły w ramach wojny polsko-tureckiej 1672-1676, w czasie działań operacyjnych bitwy pod Niemirowem miały miejsce tu walki 7-8 października 1672.

Zakład uzdrowiskowy założył właściciel Niemirowa hrabia Ignacy Hilary Moszczyński. W tym celu w roku 1815 wybudował pierwszy dom dla wczasowiczów. W 1817 roku powstał osobny budynek dla Żydów. W 1870 urządzono tam salę zabaw i teatr.

Tamtejsze źródła siarczane zaliczono do najlepszych w Galicji. Do roku 1914 był to uznany kurort wypoczynkowy położony wśród sosnowych lasów z pięknym parkiem zdrojowym. Oprócz domów zdrojowych znajdowało się tu 10 willi z pokojami gościnnymi, wyposażonymi w łazienki borowinowe i mineralne. Dla przyjemności gości funkcjonowały place tenisowe, kręgielnie, staw z łodziami, w niedzielę odbywały się festyny muzyczne.

W latach przedwojennych Niemirów był siedzibą sądu powiatowego, posiadał szkołę, aptekę, młyn i browar. Była tam również papiernia i huta szkła.