Jarosław Staruch

Jarosław Staruch, (Iaroslav Starukh) ps. Stiah, Stoiar, Iarlan, h (ur. 17 listopada 1910 w Bereźnicy Wyżnej, zm. 17 września 1947 pod Lubaczowem) - ukraiński faszysta, działacz nacjonalistyczny, absolwent Wydziału Prawa na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie.

Przed studiami absolwent gimnazjum w Brzeżanach, woj. tarnopolskie. Przed wstąpieniem do OUN był organizatorem kursów nacjonalistycznych w klubach Proswity.

W roku 1934 aresztowany i skazany na więzienie. Po wyjściu z więzienia kontynuował działalność jako zastępca krajowego prowidnyka OUN. W roku 1939 ponownie skazany na 13 lat więzienia, kary nie odbył ze względu na wybuch II wojny światowej.

Po ogłoszeniu proklamacji niepodległości 30 czerwca 1941, odpowiedzialny za resort propagandy w rządzie Jarosława Stećki.( zwany był ukraińskim Goebbelsem)

Podczas II wojny światowej członek Ukraińskiej Głównej Rady Wyzwoleńczej ( UHWR ) i Głównego Sztabu Wojskowego UPA. Po wojnie był prowydnykiem (naczelnikiem) Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów w tzw. Zakierzońskim Kraju.

Okrążony przez żołnierzy KBW po kilkugodzinnej walce popełnił samobójstwo w schronie w Lasach Monasterskich (okolice Lubaczowa).

Niektóre nieudokumentowane źródła twierdzą, że Jarosław Staruch nie popełnił samobójstwa w schronie w Lasach Monasterskich. Przebywając w Berlinie został otoczony przez wrogów w klatce schodowej jednej z berlińskich kamienic. Tam, nie widząc wyjścia z sytuacji popełnił samobójstwo.

W roku 1946 Staruch pod ps. "Iarlan" wydał broszurę pt. Widmo faszyzmu, tekst dostępny w Litopysie UPA, t. VIII.

Aktywnie zwalczał państwo polskie i Polaków, odpowiedzialny jest za ludobójstwo Polaków na obszarze na zachód od tzw. Linii Curzona.